Προεόρτια της Σχολικής Γιορτής για την Ελληνική Επανάσταση του 1821

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

«Αγιασμένη» χαρακτηρίζει την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ο κυρ Φώτης Κόντογλου. Σ’ ένα από τα πολλά βιβλία του, την Πονεμένη Ρωμιοσύνη (εκδ. «Αστήρ» Αλ. & Ε. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1984) γράφει πως «αγιασμένοι υπήρξαν και οι πολεμιστές της, όπως ήταν αγιασμένοι κι όσοι πολεμήσανε μαζί με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, πριν από τρακόσα εξηνταοχτώ χρόνια, κατά το πάρσιμο της Πόλης, καταπάνω στον ίδιο οχτρό της πίστης τους». Παραμονές της εθνικής γιορτής της 25ης Μαρτίου 1821, στα σχολειά μας, για ακόμα μια σχολική χρονιά θα τιμήσουμε τους ήρωες και τις ηρωίδες της Επανάστασης. Στις προεόρτιες ετοιμασίες, πέραν των κειμένων, των θεατρικών παραστάσεων και των ποιημάτων που θα διαβάσουν και θα παίξουν οι μαθητές και οι μαθήτριές μας, σημαντικοί είναι και χοροί που θα χορέψουν. 

Σήμερα, ηλιόλουστη ανοιξιάτικη ημέρα της Τρίτης, στον αύλειο χώρο του ιστορικού μας σχολείου , μαθητές και μαθήτριες μας, υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση των δύο αδελφών συναδέλφων γυμναστών, του κ. Παράσχου και του κ. Παναγιώτη Κανλή, χόρεψαν δημοτικά τραγούδια της αγιασμένης Επανάστασης του 1821. Στις δύο παραπάνω φωτογραφίες μαθητές και μαθήτριες χορεύουν το «Χορό του Ζαλόγγου». Σε πείσμα της γνωστής εθνοαποδομητικής ιστορικής σχολής που, εδώ και τρεις σχεδόν δεκαετίες, για τα καλά έχει εδραιωθεί σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσής μας, με στόχο την απομυθοποίηση τόσο των Σουλιωτών, όσο και του Κρυφού Σχολειού, της Τριπολιτσάς, των Ορλωφικών, της ίδιας ακόμα της Κλεφτουριάς. 

Με Φώτη Κόντογλου άρχισα το σημείωμά μου και με αυτόν θα το κλείσω. Σ’ ένα από τα κείμενά του στην Πονεμένη Ρωμιοσύνη, με τίτλο: «Τα έμορφα τραγούδια μας, η αναπνοή της φυλής μας» γράφει τα εξής: «Άνθρωπος που δε νιώθει στα κατάβαθα της ψυχής του τα λαϊκά μας τραγούδια, δεν είναι σε θέση να νοιώσει αληθινά την επανάσταση του Εικοσιένα. Μπορεί να την καταλαβαίνει σαν ένα πολιτικό και ιστορικό καθέκαστο, δηλαδή να την καταλαβαίνει από την υλική μεριά, δε νοιώθει όμως απ’ αυτή το "τιμιώτατον", δηλαδή την πνευματική φωτοχυσία της, που την κάνει αυτή την επανάσταση ξεχωριστή ανάμεσα στις λογής – λογής επαναστάσεις που γινήκανε».